Αν υπάρχουν τόσα λόγια είναι γιατί τα λόγια δεν φτάνουν, είναι ανεπαρκή. Αν υπάρχουν τόσες σιωπές, είναι γιατί το σώμα, το κάθε όργανό του, το μυαλό, η καρδιά, το στομάχι, το αιδοίο, το πέος…, ψάχνει απελπισμένα, μανιασμένα, να βρει τα λόγια για να εκφράσει το πάθος. Ή γιατί δεν μπορεί να βρει άλλα. Κι άλλα. Δεν μπορεί να βρει τον άλλον. Και μένει αποσβολωμένο. Αμήχανο. Σαν κομμένο. Γιατί ο άλλος δεν θα ήταν ο άλλος, αν δεν ήταν πάντα αλλού και άπιαστος. Ακόμη και νεκρός, ιδίως νεκρός, ξεφεύγει. Ο άλλος κινητοποιεί λόγο και σιωπή, ο άλλος τα πυροδοτεί, και ο άλλος τα καθιστά και τα δύο παράφορα και άστοχα. Η απώλειά του. Το αδύνατο της κατάκτησής του. Της ένωσης και της απόλυτης ταύτισης μαζί του…
Ο παθιασμένος μονόλογος, «όπερα χωρίς μουσική» κατά τον συγγραφέα του, αλλά και δοκίμιο πάνω στον έρωτα, που είναι το Insenso, ήδη απ’ τον τίτλο του δηλώνει αυτή την παραφορά σώματος και αισθήσεων, λογικού και λόγου. Η λέξη είναι επινοημένη από το γαλλικό insensé (άφρων, παράφρων, ανόητος, παράλογος, παράδοξος) και παραπέμπει στην πηγή έμπνευσης του συγγραφέα, στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι Senso (αίσθηση) που κι αυτή με τη σειρά της διασκευάζει την ομώνυμη νουβέλα του Μπόιτο, του 19ου αιώνα.
«Το αρχικό ερέθισμα, λέει ο Δημητριάδης, ήταν η ίδια η ταινία και ειδικά το τέλος της, όταν η κόμισα Λίβια Σερπιέρι καταγγέλλει τον εραστή της Φραντς Μάλερ ως λιποτάκτη και οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Έχοντας ζήσει προηγουμένως μια ερωτική ιστορία μαζί του που την έκανε να φτάσει στο σημείο να προδώσει την πατρίδα της, προσφέροντάς του χρήματα που της εμπιστεύτηκαν επαναστάτες για να εξαγοράσει τη θητεία του, ο έρωτάς της έχει φτάσει στο σημείο της προδοσίας και τελειώνει με αυτήν να περιφέρεται ως χαμένη, τρελή, αποπροσανατολισμένη στους δρόμους της Βερόνας. Αυτή η εικόνα μ’ έκανε να σκεφτώ τι θα μπορούσε να είναι η ζωή αυτής της γυναίκας από τη στιγμή που τελειώνει η ταινία και μετά. Στο κείμενο που έγραψα η κόμισσα Σερπιέρι ζει ακόμα, διότι ο εραστής της δεν πέθανε από τα ίδια της τα χέρια. Δηλαδή, δεν έφτασε στο σημείο να κάνει μια πράξη με την οποία θα της ανήκε ολοκληρωτικά ο άνθρωπος αυτός με τον θάνατό του. Αυτό την κρατάει μέχρι σήμερα ζωντανή, διότι δεν μπόρεσε να τον κάνει δικό της, σκοτώνοντάς τον, πράγμα που είναι η ολοκλήρωση της ερωτικής επιθυμίας…»
info
Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου 2012 έως Κυριακή 2 Δεκεμβρίου
Χώρος: Studio Όρα, Αντωνίου Καμάρα 3 και Τσιμισκή (έναντι Χ.Α.Ν.Θ.)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο & Κυριακή στις 21:30
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά, χωρίς διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 10 ευρώ, Φοιτητικό/Ομαδικό/ΟΛΜΕ: 8 ευρώ, ΟΑΕΔ/ατέλεια: 5 ευρώ
Κρατήσεις: τηλ. 2310 232799
