Κάθε φορά που βρίσκονται μαζί στη σκηνή, γεννιέται μια μεγάλη γιορτή, όπου τα τραγούδια αποκτούν μια πρωτόγνωρη συγκίνηση. Ο Σταύρος Σιόλας και η Ρίτα Αντωνοπούλου τραγουδούν με την ξεχωριστή φλόγα στη φωνή αυτών που καίγονται σε κάθε συλλαβή, σε κάθε νότα.
Και οι δύο έχουν γράψει χιλιόμετρα στο έντεχνο τραγούδι, με πίστη και αφοσίωση σε όσα αξίζουν και με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα 17 Ιουνίου 2024 στο Θέατρο Κήπου, μιλούν στο biscotto.gr σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Συνέντευξη στην Ασημίνα Τούνα
Η συνύπαρξη τους επί σκηνής το προηγούμενο διάστημα στον Σταυρό του Νότου, αποτέλεσε μια εξαιρετική συνεργασία και ένα σμίξιμο απολύτως φυσικό και αυτονόητο, μιας και μοιράζονται την ίδια αγάπη και πάθος γι’ αυτό που κάνουν. Αφορμή των κοινών τους εμφανίσεων αποτέλεσε το επερχόμενο ολοκληρωμένο album της Ρίτας Αντωνοπούλου, σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, στίχους αρκετών σημαντικών δημιουργών, αλλά και της Ρίτας που για πρώτη φορά το επιχειρεί.
Στο πρόγραμμα τους στη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, θα μας ταξιδέψουν σ’ ένα ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού μέσα από το προσωπικό τους ρεπερτόριο, αλλά και τραγούδια σημαντικών Ελλήνων συνθετών και τραγουδοποιών που θα πάρουν κάτι από την προσωπικότητα τους. Έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο δείγμα της δουλειάς τους και το κοινό το έχει λατρέψει.
Ο Σταύρος Σιόλας είναι ένας από τους πιο αγαπημένους συνθέτες, τραγουδοποιούς και ερμηνευτές του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Ένας από τους λίγους συνθέτες που τα τραγούδια του είναι τόσο διαφορετικά το ένα από το άλλο, τραγούδια που παίζονται εδώ και χρόνια διαρκώς στα ραδιόφωνα. «Της Άρνης το νερό», ο «Γεροπλάτανος», τα «Διόδια», το «Σαν Χουάν», κανένα από αυτά δεν τα λες εύκολα τραγούδια!
Με άξονες το λυρισμό και την παράδοση, την κατάνυξη και το διονυσιασμό, καταφέρνει να γεφυρώνει αρμονικά το χθες και το σήμερα. Εξωστρεφής κι εκφραστικός, μας παρασύρει σε ένα μουσικό ταξίδι, όπου τα γλέντια μπλέκονται με τις προσωπικές εξομολογήσεις και το αστικό τοπίο με το διονυσιασμό ενός πανηγυριού, χαρίζοντάς μας δυνατές ερμηνείες και στιγμές ατόφιας συγκίνησης και μέθεξης.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μία από τις πιο αξιόλογες φωνές της γενιάς της, με χαρακτηριστική χροιά και τρομερό σκηνικό εκτόπισμα και θεατρικότητα, ώστε είναι φορές που μοιάζει σαν να μην τη χωράει η σκηνή. Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εκείνη και δεν χρειάστηκε να πάρει κάποια συνειδητή απόφαση για το τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.
Έχει συνεργαστεί με «ιερά τέρατα» του χώρου, διαθέτοντας μια σπάνια φωνή, δίνοντας σε κάθε της εμφάνιση την ψυχή της στο κοινό που τόσο την αγαπά και τη στηρίζει όλα τα χρόνια της μουσικής της διαδρομής. Η ίδια, μάλιστα, μαθήτευσε και υπήρξε σταθερή συνεργάτιδα – έως το τέλος – πλάι στον μεγάλο μας συνθέτη, στον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε πει «Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μακράν η καλύτερη τραγουδίστρια της γενιάς της, με σπουδαία σκηνική παρουσία. Τραγουδά τις συλλαβές, τις λέξεις και τις φράσεις με τρόπο τέτοιο, που αποκτούν ζωή στην ερμηνεία της».
Έχει τραγουδήσει τους σπουδαιότερους στιχουργούς και ποιητές. Τον Νίκο Καββαδία, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Οδυσσέα Ιωάννου και πολλούς ακόμα σημαντικούς δημιουργούς και για ακόμη μία φορά παρουσιάζει τα διαπιστευτήρια του μεγάλου της ταλέντου που διαθέτει. Στο νέο της τραγούδι «Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι» σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, επιχειρεί για πρώτη φορά να γράψει στίχους και το αποτέλεσμα μας ξαφνιάζει με την ιδιαιτερότητά του. Πρόκειται για μια όμορφη ταραντέλα, πάνω στην οποία ξεδιπλώνονται στίχοι που έρχονται από την παράδοση και έχουν μια ονειρική διάσταση.
Ένα εξαιρετικό πάντρεμα της μουσικής του Σταύρου Σιόλα με τον λόγο και τη φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου, που προλογίζει το επόμενο ολοκληρωμένο album της Ρίτας σε μουσική του Σταύρου και στίχους αρκετών σημαντικών δημιουργών που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά.
Πείτε μας λίγα λόγια για την επερχόμενη εμφάνισή σας στη Θεσσαλονίκη και τι πρόκειται να ακούσουμε.
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ερχόμαστε με φόρα από τις χειμερινές εμφανίσεις μας, με ένα πρόγραμμα που θεωρώ είχε τα πάντα. Δηλαδή, φυσικά όλα αυτά που θα περιμένει κάποιος να ακούσει από εμάς, αλλά και άλλα – που ίσως να μην τα περιμένει. Το σίγουρο είναι ότι όλοι όσοι ήρθαν, έφυγαν ενθουσιασμένοι από το πρόγραμμα που επιλέξαμε και ερχόμαστε με μεγάλη χαρά να το μοιραστούμε, γνωρίζοντας ότι έχουμε στα χέρια μας κάτι πολύ καλό!
Σταύρος Σιόλας: Θα ακούσουμε δικά μου τραγούδια από της Άρνης το νερό, μέχρι τα Διόδια, το Σαν Χουάν, το Κάθε φορά, το Γεροπλάτανο κ.α. και φυσικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, διότι ως γνωστό η Ρίτα ήταν η τελευταία μούσα του σπουδαίου αυτού συνθέτη και γενικά τραγούδια από το προσωπικό μας ρεπερτόριο, αλλά και συνθέτες που αγαπάμε όπως ο Χατζιδάκις και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αλλά και παραδοσιακά. Θα πούμε, όμως, και πιο καινούργια όπως το πρόσφατο «Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι» σε στίχους της Ρίτας και μουσική δική μου, που αποτελεί και τον προάγγελο του δίσκου που ετοιμάζουμε!
Πώς αισθάνεστε για το πρώτο σας στιχουργικό βήμα; Ήταν κάποια ανάγκη σας που προέκυψε και αναμένουμε και νέα ανάλογα στιχουργικά εγχειρήματα από εσάς;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Αισθάνομαι συγκίνηση και περηφάνια, ομολογώ. Δεν το είχα τολμήσει μέχρι σήμερα, αλλά ήρθε η ώρα και ήταν η κατάλληλη. Είναι εντελώς άλλη αίσθηση να λες ένα τραγούδι που είναι δικό σου, με την έννοια ότι αυτά που λες είναι οι σκέψεις σου, βγήκαν από μέσα σου κι είναι αυτά που θες να επικοινωνήσεις στον κόσμο. Μαγικό.
Μετά τις εμφανίσεις σας στην Αθήνα και τον Σταυρό του Νότου, τι αποκομίσατε και ποια ήταν τα σχόλια που λάβατε από το κοινό;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ομολογώ ότι οι αντιδράσεις και τα σχόλια ήταν ενθουσιώδη και αυτό μας έδωσε μεγάλη χαρά, αλλά και δύναμη. Γιατί εσύ μπορεί να νιώθεις ότι θα βγει κάτι πολύ καλό (όσο το φαντάζεσαι ή κάνεις πρόβες), αλλά μέχρι αυτό να δοκιμαστεί στον κόσμο, δεν ξέρεις ακριβώς τί έχεις κάνει και μπορεί να αμφιβάλλεις. Ε, αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καμία αμφιβολία!
Σταύρος Σιόλας: Ευτυχώς, οι εμφανίσεις μας στο Σταυρό ήταν και πολλές και επιτυχημένες. Είναι από τις συνεργασίες που – πραγματικά – απόλαυσα και πάνω και πίσω απ’ τη σκηνή κι η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ενθουσιώδης και συγκινητική και το εισπράξαμε όχι μόνο από τα σχόλια, αλλά κι από την ενέργεια του κοινού και το χειροκρότημα!
Πού στρέφεται ένας καλλιτέχνης για να αντλήσει έμπνευση σε τόσο αντίξοες συνθήκες σαν αυτές που βιώνουμε;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Πάντα οι καλλιτέχνες διαπρέπουν σε επίπεδο δημιουργικής έκφρασης, ειδικά σε αντίξοες συνθήκες. Η όποια μορφή τέχνης γεννιέται μέσα από την πραγματικότητα που ζει ο καθένας μας, είναι ένας τρόπος να μιλήσεις, να πεις πώς νιώθεις, πώς βλέπεις εσύ τα πράγματα ,τί θέλεις να μοιραστείς με τον κόσμο. Μέσα μας είναι όλα.
Σταύρος Σιόλας: Σ’ έναν κόσμο ζοφερό, ο καλλιτέχνης πρέπει να γνωρίζει τη διέξοδο και να τη δείχνει. Πρέπει να κρατάει τη φλόγα της ζωής και της ομορφιάς της ζωντανή και να είναι φάρος. Αυτό, άλλωστε, αναζητά και το κοινό από την τέχνη: να λυτρωθεί και ν’ αναπνεύσει!
Ποιες ήταν οι πρώτες σας καλλιτεχνικές επιρροές;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Θα πρέπει να ανατρέξω στα παιδικά μου χρόνια και στα πρώτα ακούσματα, που ήταν αυτά των γονιών μου, αφού σε εκείνη την ηλικία δεν επιλέγεις εσύ τί θα ακουστεί π.χ. στο ταξίδι που θα κάνετε μέσα στο αυτοκίνητο. Απλά, ήμουν τυχερή, γιατί οι φωνές που θυμάμαι ήταν αυτές της Χαρούλας, του Νταλάρα, της Γαλάνη, του Πάριου – στον οποίο είχε αδυναμία η μαμά μου, του Βασίλη, της Γλυκερίας, της Βιτάλη… Όλα έγραφαν μέσα μου τότε, είτε το καταλάβαινα, είτε όχι.
Σταύρος Σιόλας: Οι μουσικές που ακούγαμε σπίτι, δηλαδή επιτυχίες της εποχής. Από Μοσχολιού, Γλυκερία και Νταλάρα και φυσικά Θρακιώτικα, λόγω της καταγωγής του Πατέρα μου. Αργότερα, εγώ ανακάλυψα την κλασική μουσική, αλλά και την ποπ της εφηβείας μου, καθώς και την Bjork και τους Portishead.
Υπάρχει κάποια στιγμή ή μία συνεργασία στην μουσική διαδρομή σας έως τώρα που να ξεχωρίζετε;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ε, προφανώς θα πρέπει να σταθώ στον Θάνο Μικρούτσικο για ευνόητους λόγους. Αν δεν εμφανιζόταν αυτός ο άνθρωπος στην πορεία μου, δε νομίζω ότι θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή. Του χρωστάω ότι ζω το όνειρό μου και το ζω χωρίς εκπτώσεις. Για μένα είναι ο πιο σημαντικός σταθμός στην πορεία μου και ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!
Σταύρος Σιόλας: Η Βράβευσή μου στο αναβιωμένο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης ήταν φυσικά μια μεγάλη στιγμή για μένα και η εκκίνηση της καριέρας μου. Έχω πολύ σπουδαίες συνεργασίες να περηφανευτώ, μεταξύ των οποίων με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Μανώλη Μητσιά και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
Μιλήστε μας για την συνύπαρξή σας τόσο επί σκηνής, όσο και κατά τη δημιουργία του νέου άλμπουμ της Ρίτας Αντωνοπούλου. Ποια στοιχεία ξεχωρίζετε ο ένας στον άλλο και τον θαυμάζετε για αυτά;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Πάνω στη σκηνή έχουμε χημεία με τον Σταύρο κι αυτό το ξέρουμε από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί επί σκηνής. Αυτά φαίνονται, τα νιώθεις από την αρχή και για αυτό πάντα λέγαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Όταν εγώ αποφάσισα ότι θέλω να κάνω μια ολοκληρωμένη νέα δουλειά, πήρα τηλέφωνο τον Σταύρο για να την κάνουμε μαζί, γιατί απλά ένιωσα ότι μαζί του θέλω κι ότι εκείνος θα γράψει με τον τρόπο που μου ταιριάζει. Κι είχα δίκιο. Είναι υπέροχος δημιουργός, πολύ ξεχωριστός, με μια χροιά στη φωνή που την αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα και με πάθος στην έκφρασή του. Τα τραγούδια μας είναι ένα κι ένα κι αυτό ξέρετε είναι υπέροχο να το νιώθεις. Τραγουδώντας, ήδη, το πρώτο μας στο πρόγραμμα σε στίχους δικούς μου, ανυπομονώ κάθε φορά να έρθει η ώρα να το πω. Έκανε εξαιρετική δουλειά στη μελοποίηση ο Σταύρος.
Σταύρος Σιόλας: Με τη Ρίτα, εδώ και καιρό, έχουμε διαπιστώσει την καλλιτεχνική μας συγγένεια, η οποία ενώ δεν είναι προφανής, είναι ουσιαστική. Αγαπάμε κι οι δυο βαθιά το ελληνικό τραγούδι, παρασυρόμαστε από τη δύναμη της μουσικής όταν τραγουδάμε στη σκηνή και ερμηνεύουμε με θεατρικότητα και πάθος. Ψάχναμε ευκαιρία, λοιπόν, να συνεργαστούμε, η οποία και προέκυψε διπλά, αφού ενώ δίνουμε μαζί κοινές παραστάσεις, ετοιμάζουμε και τον επόμενο δίσκο της Ρίτας με συνθέτη εμένα και σημαντικούς στιχουργούς. Στο δίσκο, επίσης, η Ρίτα υπογράφει στιχουργικά δυο τραγούδια.
Σκέφτεστε την επιτυχία όταν γράφετε μουσική; Πώς προκύπτει ένα τραγούδι που – πραγματικά – αγαπιέται τελικά από τον κόσμο;
Σταύρος Σιόλας: Η επιτυχία είναι πάντα καλοδεχούμενη και ναι, τη σκέφτομαι, αλλά ποτέ δε θέλω να υπάρχει η πρόθεσή της στη διαδικασία δημιουργίας ενός τραγουδιού. Πιστεύω πως παίζει μεγάλο ρόλο η αλήθεια του τραγουδιού, με την οποία θα έχει ανάγκη το κοινό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να επικοινωνήσει!
Υπάρχει κάτι που σας «φοβίζει» σήμερα στην ελληνική κοινωνία; Μία κρίση (κοινωνική, οικονομική κ.τ.λ.) μπορεί να λειτουργήσει, τελικά, ως «ευκαιρία» για έναν καλλιτέχνη και να μετατραπεί σε μία δημιουργική περίοδο;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Η καλλιτεχνική δημιουργία δε σταματά ποτέ. Φυτρώνει κι εκεί που δε θέλουν να την αφήσουν να ζήσει. Υπάρχουν πολλά που με φοβίζουν, όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία, αλλά στον κόσμο γενικότερα. Πάρα πολλά. Όμως, επιλέγω να μη ζω στο φόβο. Επιλέγω να ζω στον πυρήνα μου, εκεί όπου υπάρχει ελπίδα και αγάπη και να προσπαθώ με τον τρόπο μου να τα μοιράζομαι και με τους ανθρώπους γύρω μου. Αυτό νιώθω ότι πρέπει να κάνω, όχι να φοβάμαι.
Σταύρος Σιόλας: Η πρώτη καραντίνα στην πανδημία του κορωνοϊού υπήρξε πράγματι δημιουργική για μένα, διότι μελοποίησα κάποια ποιήματα του Ελύτη που ήθελα καιρό να το κάνω. Αυτά που με φοβίζουν τώρα, όμως ,στην Ελληνική κοινωνία είναι η πατριαρχία, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, η ανώνυμη ιντερνετική ανθρωποφαγία κι η Ακροδεξιά. Με μουδιάζουν και δεν μπορώ να τα εκμεταλλευτώ καλλιτεχνικά. Είναι σίγουρα υλικό για άλλους καλλιτέχνες, αλλά όχι για μένα.
Σε προηγούμενες δεκαετίες, το MTV για παράδειγμα, έπαιξε ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ποπ κουλτούρας για μια ολόκληρη γενιά. Κάτι αντίστοιχο συναντάμε και τα τελευταία χρόνια με την έκρηξη των social media (ειδικά του TikTok), όπου οποιαδήποτε παλιά επιτυχία ή και νέο κομμάτι μπορεί να (ξανα)γίνει χιτ, αρκεί να φτιαχτεί ένα σχετικό challenge για το οποίο οι χρήστες θα φτιάχνουν τα δικά τους βιντεάκια. Κατά πόσο θεωρείτε πως το γεγονός αυτό μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο έναν καλλιτέχνη; Είναι ένας παράγοντας που μπορεί να λάβετε υπόψιν και, ενδεχομένως, να σας κάνει να δουλεύετε ακόμη πιο εντατικά; Θεωρείτε πως η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει ριζικά;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ότι όλα έχουν αλλάξει είναι το μόνο βέβαιο. Εμείς ζήσαμε και ζούμε τη μετάβαση από το παλιό στο νέο. Προλάβαμε την εκπνοή του παλιού! Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να το πιάσω για να απαντήσω. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε προστατευμένοι από πολλές απόψεις και δεν έχουμε στήριγμα. Δε μιλάμε τώρα για τα παγκόσμια ονόματα, έτσι; Μιλάμε για εμάς εδώ, στο χωριό της Ελλάδας, που προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε με αξιοπρέπεια. Παλιά υπήρχε μια δισκογραφική που αναλάμβανε τα πάντα – έτσι ξέρουμε από όλες τις αφηγήσεις των πιο παλιών – και ο δημιουργός έπαιρνε προκαταβολές για να μπορεί αμέριμνος να κάτσει και να γράψει. Αυτά σήμερα ακούγονται σαν όνειρο. Σήμερα, καλείσαι να επενδύεις εσύ στον εαυτό σου, αυτά που βγάζεις από τον εαυτό σου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι υπόλοιποι για να κάνουν π.χ. μια δισκογραφική δουλειά θα πρέπει να βρουν τρόπο να τη χρηματοδοτήσουν και μετά να βρουν τρόπο να ακουστεί κάπως, κάπου, κάποτε…. το άλλο με τον Τοτό σας το είπα;
Σταύρος Σιόλας: Δεν έχω TikTok η αλήθεια είναι, αλλά καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Το MTV πράγματι διαμόρφωσε κι εμένα και μ’ έμαθε πολλούς καλλιτέχνες και ήχους και είδη μουσικής, αλλά και υπέροχες εικόνες από καταπληκτικά βίντεο κλιπ της εποχής! Το MTV ήταν αμιγώς μουσικό κανάλι, με περιεχόμενο από καταξιωμένους καλλιτέχνες. Δεν μπορεί να συγκριθεί με το TikTok από το οποίο μπορεί να ξεπηδήσουν κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά το περιεχόμενό του, κατά βάση, νιώθω ότι δε με αφορά και δε με διασκεδάζει. Η μουσική βιομηχανία φυσικά και έχει αλλάξει από τα social media, όπως και οι ζωές μας. Πάσχουμε όλοι από απόσπαση προσοχής, δεν μπορούμε να εστιάσουμε για πολύ ώρα σε τίποτα. Η μουσική θέλει εσωτερική κι εξωτερική ησυχία. Παλιότερα ακούγαμε ολόκληρους δίσκους και κύκλους τραγουδιών. Τώρα, συνηθίσαμε σε viral reels μερικών δευτερολέπτων σε συνεχή εναλλαγή. Αφού αυτό δεν ωφελεί μια συγκεντρωμένη ακρόαση, δεν ωφελεί και τη μουσική.
Προτιμάτε για τις συναυλίες σας, μεγάλους χώρους, ή πιο ατμοσφαιρικούς και μικρούς που ο ένας νιώθει την ενέργεια του άλλου;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Και οι δυο επιλογές έχουν τη μαγεία τους. Είναι άλλη η αίσθηση του μεγάλου χώρου, που θα πάρεις μια γενική ενέργεια χιλιάδων ανθρώπων κι εντελώς άλλη αυτή του μικρού, που μπορούμε να κοιταχτούμε στα μάτια. Αγαπώ και τις δύο επιλογές!
Σταύρος Σιόλας: Έχουν άλλη λειτουργία οι μεγάλοι χώροι κι άλλη οι μικροί και πρέπει να παίζεις άλλη μουσική. Προτιμώ τους μικρούς χώρους, γιατί μου επιτρέπουν να παίζω πιο ατμοσφαιρική μουσική κι η επικοινωνία είναι πιο άμεση και πιο ουσιαστική.
Πείτε μας τρεις καλλιτέχνες ή κομμάτια τα οποία ανακαλύψατε πρόσφατα και ακούτε πολύ.
Ρίτα Αντωνοπούλου:
1. I lose control – Teddy Swims,
2. River – Bishop Briggs,
3. Οτιδήποτε από Imagine Dragons… Εντάξει δεν τους ανακάλυψα τώρα τους τελευταίους, αλλά π.χ. σήμερα το πρωί ξύπνησα έχοντας στο μυαλό μου ένα καινούριο που κυκλοφόρησαν τώρα, το Nice to meet you.
Ναι, με τσακώσατε είναι όλα ξένα!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Προς το παρόν έχω στραμμένη τη σκέψη μου στην περιοδεία την καλοκαιρινή, που ξεκινάει ουσιαστικά από Θεσσαλονίκη τώρα, και θα πάει μέχρι τέλος Σεπτέμβρη. Εκεί κάπου θα βγει το επόμενο τραγούδι μας με τον Σταύρο, πάλι σε δικούς μου στίχους και το περιμένω πώς και πώς, γιατί θέλω να το πω και ζωντανά. Και λίγο αργότερα, ολόκληρος ο δίσκος που θα κυκλοφορήσει πια επίσημα. Θα συνεχίσουμε με τον Σταύρο παρέα και το χειμώνα. Οπότε, είναι όλα κανονισμένα σε ένα βαθμό, το μόνο που μένει είναι να τα ζήσουμε στο έπακρο!
Σταύρος Σιόλας: Η καλοκαιρινή μας περιοδεία με τη Ρίτα, όπως κι ο δίσκος που ετοιμάζουμε. Και μετά, άλλοι δίσκοι, άλλα τραγούδια και πάλι εμφανίσεις και συναυλίες σ’ ένα αέναο, συνεχή κύκλο, αφού αυτή είναι η ζωή μου!
