Αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο.
Σκηνοθεσία : ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΔΕΛΑΣ
Στο ρόλο του «Έτσι» ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΚΟΥΡΗΣ
Τραγούδι: ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ | ΒΙΚΥ ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ
Ενορχηστρώσεις : Γιάννης Τσολκας
Μουσικοί:
Γιώργος Δασκαλάκης – κιθάρα
Δημήτρης Χατζηδημητρίου – Πλήκτρα
Παναγιώτης Χαραμής – Μπάσο
Άκης Γαβαλάς – τύμπανα
Ένα 3ωρο αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο, με επιλογή από τραγούδια του, κάθε περιόδου, που θα παρουσιαστούν σε τέσσερις μεγάλες ενότητες:
1. "Το Πανηγύρι" – με τα πρώτα τραγούδια του, τα σατυρικά και τα θεατρικού τύπου.
2. "Αγαπάω κι αδιαφορώ" – ο ερωτικός Άσιμος.
3. "Είμαστε τρομοκράτες" – τα πολιτικά και ανατρεπτικά του τραγούδια.
4. "Σχιζοφρενοβλαβίωση" – η προσωπική του στάση ζωής .
Θεατροποιημένα αποσπάσματα από κείμενα του Νικόλα, -που είχε περιλάβει στο βιβλίο του "Αναζητώντας Κροκανθρώπους" θα αποδοθούν από τον ηθοποιό Λεωνίδα Κακούρη.
Θα υπάρχουν προβολές video, slide-show, καθώς και ηχητικές παρεμβολές με τη φωνή του Νικόλα.
Τα τραγούδια θα αποδώσουν ο Παρασκευάς Θεοδωράκης ( On The Road) και η Βίκυ Καρατζόγλου.
Τη σκηνογραφική – ενδυματολογική επιμέλεια έχει η Δήμητρα Παναγιωτοπούλου και την οργάνωση της παραγωγής η Φανή Χαραρη .
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει ο Γιώργος Κορδέλλας φίλος του Νικόλα Άσιμου, ο οποίος είχε κάνει και το εξώφυλλο του μοναδικού προσωπικού LP του Νικόλα, «Ο ΞΑΝΑΠΕΣ».
info
ΔΕΥΤΕΡΑ 12 και ΤΡΙΤΗ 13 ΜΑΙΟΥ 2014 | Ώρα 21.30
Ζωντανή ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ
Βαιου5 – Πλατεία Μοριχόβου – Λαδάδικα
Τηλ. Κρατήσεων : 2310 514 514
Ο Νικόλας Άσιμος (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Ασημόπουλος), τραγουδοποιός, γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1949 στη Θεσσαλονίκη από Κοζανίτες γονείς. Περιθωριακός καλλιτέχνης, με ιδιαίτερο αντισυμβατικό στίχο και τρόπο ζωής. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Ηχογραφούσε τα τραγούδια του, με συμμετοχή εθελοντών και φίλων, και τα πουλούσε ο ίδιος σε κασέτες, εκτός δισκογραφικών κυκλωμάτων. Η μοναδική δισκογραφική του έκδοση , εν ζωή, ήταν το LP “Ο ΞΑΝΑΠΕΣ”, το 1982.
Ο Άσιμος ήταν ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο που, ιδεολογικά, δεν ανήκε σε κάποιο χώρο. O ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε την "ταξινόμηση" σε κάποια ιδεολογία. Ήταν αρχικά αριστερός, απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια, καθώς δεν επιθυμούσε να του "κολλούν ταμπέλες", ακολούθησε μια προσωπική πορεία, “δίχως παντιέρες, δίχως ιδέες, δίχως καβάντζα καμμιά”. Το υπερεγώ του, καθώς τον οδήγησε σε σύγκρουση με την κοινωνία, τον οδήγησε στα άκρα, και σε ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές.
Αυτοκτόνησε στις 17 Μαρτίου 1988 στα Εξάρχεια.
