Συνέντευξη: Παντελής Θαλασσινός

Με τα τραγούδια της Ελπίδας…

Φέρνει καινούρια τραγούδια, "10 Τραγούδια της Ελπίδας" κατά τον τίτλο του άλμπουμ, με κοινό στοιχείο την ελπίδα που δεν πρέπει να χάνεται. Συνεχίζει να δουλεύει με τον τρόπο που δούλευε αλλά έχει και νέους στιχουργούς σ’ αυτή την παραγωγή και τον ευχαριστεί κάθε νέα συνεργασία. Θέλει να ακουστούν τα τραγούδια του γι’ αυτό φροντίζει να κάνει και την παραγωγή αλλά και τη διανομή ο ίδιος ώστε η τιμή του δίσκου να είναι χαμηλή. Την Πέμπτη 30 Μαΐου θα τον συναντήσουμε στο Club του Μύλου και θα είναι μια βραδιά με αυθεντικότητα, απλότητα και καλά τραγούδια, νέα αλλά και από τα άλλα, τα παλιά και αγαπημένα.

Η λέξη «Ελπίδα» τι ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του δίσκου;
Είναι ένας δίσκος, που, όπως το λέει ο τίτλος του, έχει τραγούδια ελπίδας. Την ελπίδα εγώ την ερμηνεύω και στο ότι συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα χωρίς να παρεκκλίνω καθόλου από τον τρόπο ηχογράφησης. Το μόνο καινούριο είναι ότι το έδωσα σε μία εφημερίδα, ενώ δεν το είχα ξανακάνει στο παρελθόν αλλά θέλησα να δώσω  έναν καινούριο το δίσκο. Το έκανα για να πάει στα χέρια του κόσμου και το κυκλοφόρησα και μόνος μου με μία προσωπική εταιρεία που έχω κάνει, την "Έρημο Αθήνα" ώστε η τιμή του και στα δισκοπωλεία να είναι χαμηλή. Από τη δισκογραφία ούτως η άλλως ποτέ δεν έβγαζα χρήματα και συνεχίζω να μην βγάζω. Προσπαθώ απλά τα τραγούδια μου να φτάνουν στον κόσμο.

Η εταιρεία που δημιουργήσατε έγινε και για πρακτικούς λόγους;
Ο κυριότερος λόγος ήταν για να μπορώ να ελέγχω την τιμή. Πχ σε μία εταιρεία, έκανα ένα cd, το οποίο έφτανε 10€ και 15€ το πωλούσαν στα δισκοπωλεία. Στο Public μπορείτε να φανταστείτε πωλείται 6,90€. Πλέον δεν υπάρχουν εταιρείες και αυτά τα 20 σημεία διανομής των cd μπορώ να τα ελέγξω και εγώ. Φανταστείτε ότι είμαι με το μηχανάκι μου με τις κούτες και τα δίνω στα δισκοπωλεία.

Δε σας πειράζει να πηγαίνετε και μ’ αυτή την ιδιότητα ενώ είστε ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης;
Δεν με πειράζει καθόλου, πολύ απλά είναι τα πράγματα όπως και η ζωή μου είναι απλή. Κάνω μόνος μου τα cd, πληρώνω τους μουσικούς, πληρώνω τα στούντιο, πληρώνω τους μακετίστες αν και στην τελευταία δουλειά δεν χρειάστηκε να το κάνω αφού και τα δημιουργικά τα έφτιαξα μόνος μου. Γενικότερα ό, τι μπορώ να κάνω μόνος μου, το κάνω.

Έχετε επιλέξει καινούριους συνεργάτες στο δίσκο ή έχετε διατηρήσει και κάποιους παλιότερους;
Υπάρχουν στιχουργοί που παίρνουν το βάπτισμα σε αυτό το δίσκο. Η Μαίρη Φασουλάκη, η Χρυσάνθη Τουφεξή, η Ελένη Σιούφτα είναι οι καινούριοι άνθρωποι σ’ αυτή τη δουλειά.

Αυτό ήταν και μία δική σας ανάγκη για να έχετε λόγο από άλλους ανθρώπους ή απλώς προέκυψε;
Όχι, δεν είναι δική μου γραμμή. Εγώ σταματάω εκεί που συγκινούμαι από έναν στίχο. Όταν ένας στίχος με συγκινεί δεν κοιτάζω τα ονόματα. Ό, τι με συγκινεί αυτό μεταφέρω.

Όταν γράφετε τα κομμάτια θέλετε να επικρατεί κάποια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα;
Τα τραγούδια μου βγαίνουν σε άσχετες στιγμές αλλά πάντα όταν τα δουλεύω είμαι σε μία ατμόσφαιρα σπιτική, εκεί που βολεύομαι, που μπορώ να τα ψάξω, θέλω να έχω ένα όργανο να κρατήσω σημειώσεις, πάντα έτσι τα δουλεύω και μετά κάθομαι στο στούντιο μου και κάνω ένα demo που θα το παίξω στους φίλους μου, θα φτιάξω και μία παρτιτούρα και θα το κάνουμε πρόβα. Αυτός είναι ο τρόπος μου.

Πόσο σημαντικό είναι ναι μεν ένας τραγουδοποιός να έχει καινούριο υλικό αλλά ταυτόχρονα να διατηρεί ένα συγκεκριμένο ύφος που τον κάνει αναγνωρίσιμο;
Πάντα κοιτάζω να κάνω κάτι καινούριο διότι το κάτι καινούριο καλύπτει πάντα και εμένα τον ίδιο. Δεν θέλω να αναμασάω και να μηρυκάζω τα ίδια πράγματα αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να αποφύγω και το προσωπικό μου στυλ και γούστο, το οποίο καταθέτω μέσα από τα τραγούδια μου.

Τα live πως τα διαμορφώνετε;
Η σειρά στα live γίνεται για τον απλούστατο λόγο, για να μην κρατηθεί. Κάνουμε πάντα μία σειρά αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σου καθορίζει πάντα τα live. Διότι βλέπεις πως όταν αρχίζει να κουράζεται ο κόσμος, πρέπει να παίξεις κάτι πιο διαφορετικό. Στο μυαλό σου μετά φτιάχνεις το πρόγραμμα. Εάν έχεις ένα πρόγραμμα από την αρχή μέχρι το τέλος με μόνο γνώμονα το αυτονόητο, ότι έτσι πρέπει να είναι, είσαι χαμένος από χέρι. Πάντα είσαι και ακροατής του εαυτού σου, πάντα είσαι ένας άνθρωπος από κάτω και προσπαθείς να ακούς αυτό που παίζεις. Να λες «τι γίνεται κάτω» ή να πιάνεις τον παλμό του κόσμου.

Την Πέμπτη τι θα ακούσουμε;
Την Πέμπτη τα πρώτα δέκα τραγούδια θα είναι τα "10 Τραγούδια της Ελπίδας". Θα είναι όλα τα νέα τραγούδια διότι πρέπει να παιχτούν στη σειρά όπως είναι και στον κόσμο μπροστά. Είναι κάποιοι οι οποίοι έχουν ήδη πάρει το cd, έχουν ακούσει τα τραγούδια και θέλουν να τα ακούσουν και live. Μετά θα παίξω τραγούδια από το δίσκο που κάναμε με τη Μελίνα (Κανά). Θα συνεχίσουμε με τραγούδια από τους προηγούμενους δίσκους και πηγαίνοντας προς τα πίσω θα φτάσουμε μέχρι τους «Λαθρεπιβάτες». Να πω, όμως, ότι θα ακούσουν όσοι έρθουν και κάποια ανέκδοτα τραγούδια.

Στην πορεία των τόσων ετών, μένουνε φίλοι, πέρα από τις συνεργασίες;
Οι φιλίες προϋπήρχαν των συνεργασιών, δηλαδή πάντα συνεργάζομαι με φίλους, διότι το πρωτεύον σε μία συνεργασία είναι η καλή σχέση με τους ανθρώπους και δεν θέλω να μαθαίνω τους ανθρώπους πάνω στη δουλειά, συνήθως με τους ανθρώπους που σου κάνουν, αποφασίζεις να κάνεις και κάτι μαζί τους.

Το ρωτώ γιατί είναι πολλές και οι περιπτώσεις που πρώτα συνεργάζονται και μετά προκύπτουν φιλίες.
Συνήθως εκεί βρίσκεσαι προ εκπλήξεως, ξέρεις έναν άνθρωπο, τον θαυμάζεις σαν καλλιτέχνη αλλά όταν κάνεις μία συνεργασία μαζί του μπορεί να μην ταιριάζεις και αυτό είναι το χειρότερο σε μια τέτοια περίπτωση.

Αυτή την περίοδο τι είναι αυτό που σας προβληματίζει πιο πολύ απ’ όλα;
Ο κόσμος είναι στεναχωρημένος, το γέλιο πλέον είναι σπάνιο πράγμα και προσπαθώ να κρατήσω τουλάχιστον την ελπίδα, ότι αυτή είναι τελικά που μας κρατάει αισιόδοξους. Ελπίζουμε ότι όλα θ’ αλλάξουν, ότι όλα θα γίνουν όπως πρώτα ή ακόμα και καλύτερα. Δεν ονειροβατώ αλλά είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος και πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί και προσαρμόζεται απόλυτα σε αυτά τα λίγα και να βρίσκει ομορφιές. Δηλαδή, μπορεί να μη βγαίνει κάθε μέρα όπως έβγαινε χαζογλεντώντας, μπορεί να βγει λιγότερο αλλά να γλεντήσει πραγματικά και αυτό να του μείνει ενώ όταν το έκανε κάθε μέρα, δεν του έμενε και τίποτα. Και μέσα από τη στέρηση μπορούμε να βρούμε ωραία πράγματα. Βέβαια όλο αυτό ίσως ακουστεί τραγελαφικό αλλά εγώ το νιώθω πραγματικά αυτό το πράγμα, είναι σαν να προσπαθείς να φυτέψεις μόνος τις ντομάτες σου και να νιώσεις αυτή τη χαρά παρά να τα βρεις όλα έτοιμα. Εγώ νιώθω ότι θα γυρίσουμε πίσω στην αληθινή ζωή κάποια στιγμή διότι η ζωή που κάναμε ήταν ψεύτικη, ήταν μια δανεική ζωή.

Τα σχέδια σας για το καλοκαίρι;
Θα κάνω κάποιες συναυλίες με όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στο δίσκο, να μπορέσουμε να παίξουμε ωραία, να είμαστε μία ωραία παρέα και να μπορέσουμε να περάσουμε καλά. Αυτό πραγματικά θέλουμε. Και να μπορέσουμε να παίζουμε τα τραγούδια μας χωρίς να μπορεί κάποιος να μας στερεί αυτή τη χαρά.

Βρίσκετε χρόνο να ξεκουράζεστε;
‘Όταν έχω χρόνο προσπαθώ να είμαι στην Πάρο, να μπορώ να κάνω τα μπάνια μου και να είμαι με τους φίλους μου.

Info:
• ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
• MYΛΟΣ CLUB Aνδρέου Γεωργίου 56, Σφαγεία
• ΠΕΜΠΤΗ 30 ΜΑΙΟΥ 2013
• Οι πόρτες ανοίγουν στις 9.30
• Είσοδος: 13€
• Προπώληση: 10€ Public, www.viva.gr τηλ. 13855
• Τηλέφωνα πληροφοριών: 2310504014, 6986924600.
www.mylosclub.gr

Διεκδικείστε προσκλήσεις ΕΔΩ