Θεσσαλονίκη: Η ερμηνεία της Μαρίας Καβογιάννη στο Maestro έγινε γκράφιτι για την βία κατά των γυναικών.
Ένα ηχηρό μήνυμα για την έμφυλη βία και τις κακοποιημένες γυναίκες στέλνει ο ζωγράφος Γιώργος Κόφτης, με το πρόσωπο της Μαρίας Καβογιάννη από τον ρόλο της στο Maestro να πρωταγωνιστεί στο νέο του γκράφιτι στη Θεσσαλονίκη.
Η καθηλωτική ερμηνεία της Μαρίας Καβογιάννη στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Maestro», ενέπνευσε τον καλλιτέχνη να αποτυπώσει τη μορφή της σε έναν τοίχο, στέλνοντας έτσι το δικό του μήνυμα κατά της έμφυλης βίας.
«Η έκφραση της ταλαντούχας ηθοποιού εκφράζει βαθιά τα συναισθήματα, που ζούμε πάνω κάτω οι περισσότεροι σε μια χώρα, που είναι αντιμέτωπη με ένα άνευ προηγουμένου κύμα έμφυλης βίας με δεκάδες γυναικοκτονίες τα τελευταία χρόνια, με μπούλινγκ και μια ολάκερη κοινωνία σε απόγνωση», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Κόφτης.
«Η μεταφορά του συναισθήματος είναι η πιο βαθιά και εσωτερική από όλες τις τέχνες, κάτι που αν μάθουμε να μοιραζόμαστε με ωριμότητα ίσως κατανοήσουμε τους εαυτούς μας καλύτερα και ίσως καταφέρουμε να αλλάξουμε λίγο τον κόσμο που ζούμε. Έστω και αργά βάσει του τελευταίου επεισοδίου ανοίγεται ο διάλογος επιτέλους με την ψυχοθεραπεία, κάτι που η ελληνική κοινωνία έχει ακόμα βλακωδώς ως ταμπού και οφείλει άμεσα να ξεπεράσει. Συγχαρητήρια στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη για την συγγραφή και στην κύρια Καβογιάννη για το βάθος της ερμηνείας.» ανέφερε ο καλλιτέχνης, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram.
Ενώ, κοινοποίησε το έργο του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook συνοδευόμενο από το εξής κείμενο:
«Πως μπορεί και κάνει μια γυναίκα εικόνα αυτό που ζούμε. Γιατί μέσα στα μάτια της(μονάκριβου οχήματος του ταλέντου της), ανεξαρτήτως από τον οποίο ρόλο φωλιάζουν τα συναισθήματα όλων μας. Των πόνων μας. Των συλλογικών οδυρμών. Των Τεμπών. Του τμήματος των Αγίων Αναργύρων, της Τοπαλουδη, όλων των κοριτσιών και την γυναικών εκείνων που σφαγιάστηκαν από τα κτήνη που είχαν μέσα στον χώρο που ονόμαζαν σπιτικό τους.
Φωλιάζουν μέσα στα μάτια της οι κυνικές ομολογίες των δολοφόνων. Εμείς που τα ακούμε μέσα σε μια φρίκη. Ζούμε σε έναν κόσμο πατριαρχικό. Μαθαίνουμε οι άντρες πως οι γυναίκες μας οφείλουν. Τι; Δεν ξέρω, αλλά μας χρωστάνε. Επειδή είναι όμορφες; Πιο δυνατές; Πιο έξυπνες; Δεν το αντέχουμε αυτό και μας χρωστάνε. Και όταν θα κάνουν να ζήσουν ελεύθερες πνιγόμαστε γιατί κακομαθημένοι όντας μας παίρνουν το παιχνίδι μας.
Μας παίρνουν την πηγή ικανοποίησης και δεν ξέρουμε από πού να αντλήσουμε ζωή. Δεν αντέχουμε το κενό της ύπαρξης μας και τους το χρεώνουμε και αυτό. Τις μισούμε. Μετά τις βιαζουμε και στο τέλος βιαιοπραγούμε. Μετά τις σκοτώνουμε. Λες και όλα αυτά ήρθε κανείς και μας είπε. Οκ. Δικαιούσαι εσύ που είσαι αντράκι. Καν’ τα. Και μένουμε σαν κοινωνία, νεκρή σχεδόν, απομονωμένη ο ένας από τον άλλον αποσβολωμένοι. Να κοιτάμε σαν γκρεμισμένα ερείπια τα πιο όμορφα πλάσματα αυτού το κόσμου να τα σκοτώνουν κτήνη.
Και οι ίδιες οι μανάδες και οι πατεράδες να εκτρέφουν κι άλλα κτήνη. Και να περιμένουμε έναν κύκλο να σπάσει μόνος του. Ως δια μαγείας. Όχι. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ένα γιγάντιο, τρομερό, στεντόρειο , κατασπαραχτικό ΟΧΙ. Μόνοι μας θα σπάσουμε τον κύκλο. Μόνοι μας θα διαλυσουμε τους γελοίους θρασύδειλους φονιάδες. Από νωρίς. Από μικρά παιδιά. Θα τους μάθουμε να αγαπάνε, να προσφέρουν. Την τρυφερότητα. Την ευαισθησία. Την ομόνοια και τον αλτρουισμό.
Θα μάθουμε στα αγόρια μας να υπακούνε, να σέβονται τους πάντες όχι μόνο τα κορίτσια, θα μάθουμε στα παιδιά μας πως το να έχεις θάρρος σημαίνει πως φροντίζεις τον αδύναμο. Θα μάθουμε πως το να έχεις θάρρος σημαίνει να νιώσεις την αληθινή συγγνώμη πριν την ξεστομίσεις αυτόματα. Να μάθουμε τα παιδιά μας επιτέλους να λειτουργούν με την καρδιά και όχι με το μυαλό και το συμφέρον. Να μάθουμε προτού να είναι πολύ αργά πως η ματαιότητα δεν καλύπτεται με την βία, με το να καταπατας και να βιαζεις με όποιον τρόπο έναν άνθρωπο παρά μόνο με το να μαθαίνεις τον εαυτό σου να πειθαρχεί και να ταπεινώνεται. Μια ευχή για δύναμη και στις κοπέλες μας να φυλάνε την καρδιά τους σαν φυλαχτό για αυτούς που την αξίζουν. Στους άλλους να μην δίνουν τίποτα.
Πορτραίτο της κυρίας Μαρίας Καβογιάννη. Διαστάσεις 4*8μετρα».
-Εάν είστε επιζώσα ενδοοικογενειακής ή άλλου είδους έμφυλης βίας ή αν στο περιβάλλον σας υπάρχει θηλυκότητα που υφίσταται κάτι από τα παραπάνω, τηλεφωνήστε για βοήθεια και συμβουλευτική στην υπηρεσία Εθνικής Εμβέλειας «Γραμμή SOS»: 15900. Μπορείτε επίσης να αποστείλετε mail στο [email protected]
