Φρίντα Κάλο για πάντα μέσα από 50 σπάνιες φωτογραφίες
575
Η νέα έκθεση «Frida Kahlo: Forever Yours» στο Throckmorton Fine Art της Νέας Υόρκης αποδεικνύει ότι τα φωτογραφικά πορτρέτα της Κάλο είναι, στην πραγματικότητα, μια μοναδική έκφραση της δημιουργικής περσόνας της.
Το όνομα της Φρίντα Κάλο είναι μαγνήτης για τους φιλότεχνους, τις φεμινίστριες, τους λάτρεις της μόδας. Κάθε έκθεση με φωτογραφίες και έργα της, όπως αυτή στο Throckmorton Fine Arts, προκαλεί μια νέα συζήτηση γύρω από το πρόσωπο, την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και τις σχέσεις της. Η έκθεση «Frida Kahlo: Forever Yours» είναι μια ευκαιρία, σύμφωνα με τους επιμελητές, να δούμε «πόσο υπέροχη και έξυπνη ήταν πραγματικά η Φρίντα».
Φωτογραφία: Nickolas Muray, Frida with Olmeca Figurine, Coyoacán (20/30) (1939). Courtesy of Throckmorton Fine Art.
Στη σύντομη, αλλά εκθαμβωτική ζωή της η Φρίντα Κάλο φωτογραφήθηκε από μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς της, από τον εραστή της Nickolas Muray και τον Edward Weston μέχρι την αγαπημένη της φίλη, την Ελβετίδα καλλιτέχνιδα Lucienne Bloch.
Γεννημένη στις 6 Ιουλίου 1907, η Φρίντα Κάλο έχει μια ιστορία ζωής που έχει γίνει σχεδόν τόσο δημοφιλής όσο η τέχνη της. Ο έντονα αυτοβιογραφικός χαρακτήρας του έργου της, καθώς και το ιδιαίτερο στυλ της με τα χαρακτηριστικά φρύδια, τα περίτεχνα μαλλιά και τα έντονα μεξικάνικα ρούχα, έκαναν τη Φρίντα Κάλο μια δημοφιλή φιγούρα τόσο στο Μεξικό όσο και πέρα από τα σύνορα του έθνους της, φήμη που απολαμβάνει η τέχνη της μέχρι σήμερα.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της καριέρας της η Κάλο ζωγράφισε 143 πίνακες, με τους 55 να αποτελούν αυτοπροσωπογραφίες. Μέσα από τα διάσημα πορτραίτα της αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής της, εξέφρασε τους εσωτερικούς της αγώνες και τα ψυχικά της βάσανα.
Οι πιο γνωστοί πίνακές της είναι βαθιά προσωπικοί, γεμάτοι συμβολισμό, ενώ περιστρέφονται γύρω από δύο μεγάλα γεγονότα στη ζωή της: το σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα από το οποίο επέζησε σε μικρή ακόμα ηλικία, και το τραυματικό διαζύγιό της από τον Ντιέγκο Ριβέρα. Όπως έχει πει και η ίδια, «Υπήρξαν δύο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν το λεωφορείο, το άλλο ήταν ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο ήταν μακράν το χειρότερο».
Η Φρίντα πόζαρε με λουλούδια στα μαλλιά, ζωηρόχρωμες πασμίνες και κοσμήματα στον στυλ των Αζτέκων, δημιουργώντας έναν αξεπέραστο τύπο που ενέπνευσε και εμπνέει τον κόσμο της μόδας μέχρι και σήμερα.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν τον θάνατό της το 1954, σε ηλικία 47 ετών, η εικόνα της έγινε προέκταση της ζωγραφικής της πρακτικής με τρόπο που δεν μοιάζει με κανενός άλλου καλλιτέχνη. Τα εμβληματικά σμιχτά φρύδια της και οι μαύρες κοτσίδες της έχουν πάρει θέση στη λαϊκή συνείδηση, όπως και τα βαριά κοσμήματα και τα στολισμένα μεξικάνικα φορέματά της.
Η νέα έκθεση «Frida Kahlo: Forever Yours» στο Throckmorton Fine Art της Νέας Υόρκης αποδεικνύει ότι τα φωτογραφικά πορτρέτα της Κάλο είναι, στην πραγματικότητα, μια μοναδική έκφραση της δημιουργικής περσόνας του Μεξικανής ζωγράφου.
Η έκθεση, που θα διαρκέσει μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου, παρουσιάζει 50 φωτογραφίες υψηλής ποιότητας της Κάλο που χρονολογούνται από το 1929 έως το 1951, συμπεριλαμβανομένων εμβληματικών πορτρέτων, με την ίδια σε τρυφερές στιγμές με τον σύζυγό της, τον καλλιτέχνη Ντιέγκο Ριβέρα, και άλλες πιο παιχνιδιάρικες με φίλους, όπως αυτή που ποζάρει με ένα αμπαζούρ στο κεφάλι της. Οι εικόνες αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος των «φωτογραφιών της Φρίντα» από τη συλλογή του εμπόρου τέχνης Spencer Throckmorton που άρχισε να συλλέγει φωτογραφίες της το 1977.
Φωτογραφία: Edward Weston, Frida Kahlo (1931). Courtesy of Throckmorton Fine Art.
«Έχω φωτογραφίες της Φρίντα από τότε που ήταν τεσσάρων ετών», είπε. Για τον Throckmorton, η έκθεση καταγράφει τόσο την ωρίμανση της καλλιτέχνιδας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών όσο και τη φινέτσα και την επιδεξιότητά της στην ενασχόληση με το μέσο της φωτογραφίας. «Μέσα από αυτές τις φωτογραφίες τη βλέπουμε να γίνεται μια απολύτως σίγουρη και ώριμη ζωγράφος που πιστεύει στον εαυτό της καθώς μεγαλώνει. Βλέπουμε ότι οι φωτογραφίες είναι όμορφες, και όμορφα τοποθετημένες. Η Φρίντα είχε δουλέψει όταν ήταν πολύ μικρή για τον πατέρα της, που ήταν φωτογράφος και της έμαθε να ποζάρει στον φωτογραφικό φακό».
Ένα πορτρέτο της Κάλο από τον πατέρα της, Γκιγιέρμο, εμφανίζεται στην έκθεση, μια εικόνα που δείχνει τη νεαρή καλλιτέχνιδα να κοιτάζει έξω από την κάμερα με διαπεραστικό βλέμμα γεμάτο ένταση. Το πορτρέτο τραβήχτηκε όταν η Κάλο επέστρεψε στο Μεξικό με τρένο από τη Νέα Υόρκη, μετά τον θάνατο της μητέρας της το 1932.
Φωτογραφία: Nickolas Muray, Frida Kahlo with Magenta Rebozo “Classic” (1939). Courtesy of Throckmorton Fine Art.
Η δύναμη αυτών των φωτογραφιών συχνά βρίσκεται στις στενές σχέσεις της Κάλο με τους ίδιους τους φωτογράφους. Στην έκθεση εμφανίζονται αρκετές πολύχρωμες φωτογραφίες της καλλιτέχνιδας που τραβήχτηκαν από τον αγαπημένο της Nickolas Muray. Σε πολλά από αυτά τα πορτρέτα, η Κάλο υιοθετεί κλασικές στάσεις που φαινομενικά βγήκαν από πίνακες της Αναγέννησης, μια έξυπνη τοποθέτηση που, όπως λέει ο Throckmorton, αντανακλά τη σχέση τους.
«Ο Nickolas Muray ήρθε και της δίδαξε κλασικές πόζες. Έπαιρνε φυσικές πόζες γιατί σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης. Πολλές βασίστηκαν σε πίνακες της Αναγέννησης και του 17ου και 18ου αιώνα», εξήγησε ο Throckmorton.
Άλλες φωτογραφίες της τραβηγμένες από τη Lucienne Bloch είναι χαριτωμένα αυθόρμητες. «Η Λουσιέν ήταν φίλη της, οπότε η Φρίντα αφήνει τα μαλλιά της κάτω».
Φωτογραφία: Guillermo Kahlo, Portrait of Frida Kahlo, Oct 16, 1932. Courtesy of Throckmorton Fine Art.
Άλλες εικόνες υπογραμμίζουν τη μελετημένη και παθιασμένη ενασχόληση της Κάλο με τη μόδα και τους τρόπους με τους οποίους το ντύσιμο και τα κοσμήματά της έγιναν ένας τρόπος ανάδειξης της ιθαγενούς κουλτούρας και της κληρονομιάς των Αζτέκων. Το 1929, η Φρίντα άρχισε να φοράει μεξικάνικα ρούχα όπως αυτά των αυτοχθόνων των ακτών του Μεξικού και της Τιχουάνα και μακριές φούστες. Λάτρευε τα κοσμήματα και πολλά από αυτά της τα έφτιαξε ο Αμερικανός William Spratling. Ήταν ένας πολύ συγκεκριμένος τρόπος παρουσίασης του εαυτού της.
Φωτογραφία: Rosa Covarrubias, Frida Kahlo, Xochimilco, Mexico (1941). Courtesy of Throckmoroton Fine Art.
Oι φωτογραφίες επηρέασαν άμεσα τη ζωγραφική πρακτική της. Ένα πορτρέτο στην έκθεση από τον Leon DeVos δείχνει την Κάλο με το βλέμμα χαμηλωμένο – είναι μια εικόνα στην οποία θα βασιζόταν αργότερα μια αυτοπροσωπογραφία της. «Χρησιμοποίησε τη φωτογραφία ως μοντέλο για να ζωγραφίσει την «Αυτοπροσωπογραφία της με το κολιέ Jade» του 1933. Είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την πόζα της φωτογραφίας», είπε ο Throckmorton. «Μίλησα με τον Solomon Greenberg (σ.σ. τον κορυφαίο ειδικό για την Κάλο) και λέει ότι πολλές από τις φωτογραφίες σχετίζονται με τους πίνακές της».
Φωτογραφία: Lucienne Bloch, Φρίντα και Ντιέγκο με φίλους, βλέποντας την έκλειψη στη στέγη του DIA (1932). Courtesy of Throckmorton Fine Art.
Στην έκθεση περιλαμβάνονται τρεις φωτογραφίες από το 1931 που τραβήχτηκαν στο Σαν Φρανσίσκο από τον Έντουαρντ Γουέστον: η Κάλο και ο Ριβέρα στην οροφή του Ινστιτούτου Τέχνης του Ντιτρόιτ παρακολουθούν την έκλειψη ηλίου μαζί με το συγκεντρωμένο πλήθος – είναι το μόνο στιγμιαίο vintage print που είναι γνωστό ότι υπάρχει.
Για τους θιασώτες της ζωγραφικής, η έκθεση περιλαμβάνει τον πίνακα «Kahlo La Risa», ο οποίος παρουσιάζει μια μεξικάνικη λαϊκή μάσκα που χρησιμοποιείται σε φεστιβάλ, καθώς και δύο σχέδια, τα οποία η Φρίντα έκανε μετά την επιστροφή της από το Παρίσι το 1939, με μωβ κραγιόν.
Η Φρίντα Κάλο εκτός από την τέχνη, το ύφος και την προσωπικότητά της, για την οποία αγαπήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν μια ακτιβίστρια που πάλευε για τις αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ταξικής δικαιοσύνης. Έχοντας ξεκινήσει ως μέλος του ΚΚ στο Μεξικό συνέχισε την έντονη πολιτική της δράση και αφού έμεινε στις ΗΠΑ. Εκεί πολέμησε την φτώχεια και τον ρατσισμό, ενώ κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, συνέβαλε στο να δοθεί άσυλο σε Ισπανούς κομμουνιστές και σοσιαλιστές πρόσφυγες στο Μεξικό.
Μάλιστα, συγκέντρωσε χρήματα για την αντιφασιστική πολιτοφυλακή που πολέμησε τον Φράνκο. Αντιστάθηκε δυναμικά και στον ιμπεριαλισμό στη Λατινική Αμερική καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Για να καταπολεμήσει την αποικιακή επιρροή στο Μεξικό, αφιερώθηκε στην πολιτιστική αναβίωση του Μεξικού χρησιμοποιώντας την τέχνη και τα ρούχα της για να προωθήσει τον πολιτισμό των ιθαγενών. Παράλληλα προέβαλε θέματα ταμπού, όπως η ισότητα των φύλων, η αμφιφυλοφιλία, η ψυχική υγεία και πολλά ακόμα.