Μια έπαυλη του 1906 γίνεται το νέο σημείο συνάντησης

Ακούγοντας το όνομα, ίσως αναρωτηθεί κάποιος για τη σχέση της Έπαυλης Μαρόκκου με το Μαρόκ(κ)ο. Το εντυπωσιακό νεοκλασικό της ξακουστής “Συνοικίας των Εξοχών”, χτίζεται το 1906 από τον αυστριακό υπήκοο Ιωάννη Μαρόκκο, για να στεγάσει την οικογένειά του, και από αυτόν συνεπώς προκύπτει η επωνυμία. Η κόρη του Μαρόκκου, Μαρία Τερέζα, το 1919 πουλάει την Έπαυλη στην οικογένεια Μπουρλά, ενώ το 1951 η ιδιοκτησία περνάει στο ελληνικό Δημόσιο, “διά μερικήν εξόφλησιν χρέους”.

Στο κτίριο στεγάζεται η Ιερατική σχολή, και μετέπειτα το σχολείο-οικοτροφείο του Εθνικού Ιδρύματος Προστασίας Κωφαλάλων. Αργότερα ιδιώτες μετατρέπουν την Έπαυλη σε χώρο εστίασης και αναψυχής, bar “Βελλερεφόντης” και “ΠανσέλΟινος”, ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια στέγαζε το Β’ Τμήμα Τροχαίας Θεσσαλονίκης. Η “Έπαυλη Μαρόκκου” ή “Οικία Μαρόκκου” το 1985 ανακηρύσσεται διατηρητέο μνημείο και αποτελεί πλέον και επίσημα ένα τμήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.